اطلاعات اولیه منتشرشده بر مبنای جعبه سیاه دوم نیز فرضیه سقوط عمدی هواپیما را تأیید می‌کنند. گزارش مقدماتی منتشرشده نشانگر آن است که درست پیش از سقوط، تنظیمات خلبان خودکار برای پرواز در ارتفاع ۳۰ متری زمین تغییر یافته و به‌این‌ترتیب در طول هشت دقیقه هواپیما به‌سوی مقصد بی‌بازگشت خود سرعت گرفته است.
از میان تاریکی
سیستم ثبت اطلاعات پروازی (FDR) یا همان جعبه سیاه دوم تقریباً تمام اطلاعات فنی پرواز هواپیما را در خود ثبت می‌کند. این اطلاعات هر تغییری را که توسط کنترل‌های خلبان یا کمک‌خلبان و یا سیستم‌های دیگر مثل خلبان خودکار در طول پرواز هواپیما اعمال‌شده نیز شامل می‌شود. با پیدا شدن جعبه سیاه دوم وظیفه اصلی آژانس تحقیقات سوانح هوایی فرانسه (Bea) این است که با تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده از حافظه FDR و ترکیب آن‌ها با اطلاعات صوتی کسب‌شده از جعبه سیاه اول به‌علاوه اطلاعات رادار ترافیک هوایی به تصویری جامع و دقیق از سانحه برسد. رسیدن به چنین تصویر دقیقی می‌تواند هفته‌ها یا حتی ماه‌ها طول بکشد. بااین‌وجود با کنار هم گذاشتن اطلاعات موجود می‌توان به تصویری تقریباً کلی از حادثه رسید که شرح آن در ادامه آمده است.
شرح حادثه احتمالی
۱۰ صبح: پرواز ۹۵۲۵ ژرمن‌وینگز فرودگاه ال‌پرات بارسلون را به مقصد دوسلدورف ترک می‌کند. طبق اطلاعات جعبه سیاه اول ده دقیقه پس از بلند شدن هواپیما، خلبان به کمک‌خلبان می‌گوید که وقت نکرده پیش از پرواز از دست‌شویی استفاده کند.
۱۰:۲۷ صبح: نیم ساعت بعد، درست پس‌ازآنکه هواپیما به حداکثر ارتفاع پرواز مجاز خود برابر ۳۸ هزار پایی (۱۱۵۰۰ متری) رسید، خلبان پس از تأیید فرمان‌ها ترافیک هوایی فرانسه از صندلی خود بلند می‌شود تا کابین را به‌قصد دست‌شویی ترک کند.
۱۰:۳۰ صبح: از ساعت ۱۰:۳۰ دقیقه به بعد کمک‌خلبان در کابین تنهاست. او ابتدا درب کابین را قفل می‌کند تا از بیرون باز نشود. سپس تنظیمات خلبان خودکار را برای کاهش ارتفاع هواپیما تا ۳۰ متری زمین تغییر می‌دهد.
۱۰:۳۳ صبح: ۳ دقیقه بعد، هواپیما با سرعت ۹۰۰ متر بر دقیقه شروع به کاهش ارتفاع می‌کند. کنترل ترافیک هوایی که متوجه تغییر ارتفاع بدون هماهنگی هواپیما شده تلاش می‌کند تا با هواپیما تماس بگیرد اما پاسخی دریافت نمی‌کند. همزمان کاپیتان هم که متوجه تغییر شرایط شده سریعاً به سمت کابین بازمی‌گردد و خواستار باز شدن درب کابین می‌شود؛ اما کمک‌خلبان بی‌تفاوت پاسخی نمی‌دهد. خلبان سپس با برداشتن کپسول آتش‌نشانی تلاش بی‌ثمری را برای شکستن درب محافظت‌شده کابین شروع می‌کند.
۱۰:۳۴ صبح: صدای آژیر اول اخطار کاهش ارتفاع بلند می‌شود اما همچنان کمک‌خلبان واکنشی نشان نمی‌دهد. صدای داد مسافران که حالا متوجه وخامت شرایط شده‌اند به‌خوبی به گوش می‌رسد.
۱۰:۳۵ صبح: کاپیتان از مسافران می‌خواهد در انتهای هواپیما جمع شوند درحالی‌که همچنان در تلاش است تا در را باز کند.
۱۰:۳۷ صبح: آژیر دوم اخطار اضطراری کاهش ارتفاع به صدا درمی‌آید که از خطر برخورد با زمین حکایت دارد. یک دقیقه بعد هواپیما در ارتفاع ۴۰۰۰ متری در پرواز است و کمک‌خلبان برای تنفس از ماسک اکسیژن استفاده می‌کند.
۱۰:۴۰ صبح: صدای جیغ‌وداد در کنار آژیر اخطار کاهش ارتفاع از داخل کابین به‌خوبی شنیده می‌شود. در این زمان ابتدا بال راست هواپیما به کوه برخورد می‌کند.
۱۰:۴۱ صبح: هواپیما با سرعت ۸۰۰ کیلومتر بر ساعت (۲۲۲ متر بر ثانیه) به زمین می‌خورد.
نویسنده: محمدحسین جهان پناه
