نظریه ریسمان شاخه‌ای از فیزیک نظری و بیشتر مربوط به حوزه فیزیک انرژی‌های بالاست. این نظریه در ابتدا برای توجیه کامل نیروی هسته‌ای قوی به وجود آمد ولی پس از مدتی با گسترش کرومودینامیک کوانتومی کنار گذاشته شد و در حدود سالهای ۱۹۸۰ دوباره برای اتحاد نیروی گرانشی و برطرف کردن ناهنجاری‌های تئوری ابر گرانش وارد صحنه شد. بنابر آن ماده در بنیادین‌ترین صورت خود نه ذره بلکه ریسمان مانند است.
همان‌طور که حالت‌های مختلف نوسانی در سیمهای سازهای زهی مثل گیتار صداهای گوناگونی ایجاد می‌کند، حالت‌های مختلف نوسانی این ریسمان‌های بنیادین نیز به صورت ذرات بنیادین گوناگون جلوه‌گر می‌شود.
خاصیت مهم اَبَرْریسمان که فیزیکدانان را به سمت خود کشاند این بود که این نظریه به طرزی بسیار طبیعی گرانش (نسبیت عام) و مدل استاندارد (نظریهٔ میدان کوانتوم) که سه نیروی دیگر موجود در طبیعت (یعنی نیروی الکترومغناطیس، نیروی ضعیف و نیروی هسته‌ای قوی) را توصیف می‌کند به هم مرتبط می‌سازد.
در این ویدیو، برایان گرین فیزیکدان نظری، به توضیح مبانی نظریه ریسمان و ابعاد اضافه می‌پردازد. وی یکی از پیشنهاد دهندگان «نظریه ابرریسمان» است که علت وجود ذرات بنیادی و نیروهای طبیعت را نحوه نوسان تارهای ریز مرتعش انرژی در ۱۱ بعد فضایی می‌داند. از زمان اینشتین، یافتن یک «نظریه یکپارچه» از رویاهای فیزیکدانان بوده است، و به عقیده شماری از فیزیکدانان شاید نظریه ابرریسمان کاندید خوبی برای این مقصود باشد. این فرضیه فعلا در حد معادلات ریاضیاتی است و هنوز امکان آزمون آن در جهان واقعی وجود ندارد. شاید آزمایشگاه‌های جدید فیزیک مثل برخورددهنده بزرگ هادرونی امکان تست این ایده جالب را فراهم کنند.
خیلیییییییی سایت جالب و مفیدی دارین. یک همچین سایتی بین سایت های فارسی زبان خیلی جاش خالی
براتون آرزوی موفقیت میکنم…